کشتگه

برای آدمیان مرگ کشت جان باشد

سفر بگور چو رفتن به آسمان باشد

برای یک سفر افسوس و آه بیهوده است

زمان  مرگ سرآغاز بودشان باشد

سفر وسیله هدف مقصداست یک رویش

برای دانه چرا کشتگه زیان باشد؟

کدام دانه به گِل رفت و شد تَهِ قصّه؟

چرا به آدمی اینگونه بد گمان باشد؟

نظر بگور بشر با خِرَد و عبرت کن

ببر تو آیه ی قرآن که عشقشان باشد

کدام دَلو به چاه رفت و خالی آمده باز؟

به قعر چاه سیاه یوسفی نهان باشد

تو رفتنش منگر ، آمدن ببین انسان

غروب شمس طلوع مه جهان باشد

سکوت گور بشر درس عبرت آموزیست

گرای راه نهانی به کهکشان باشد .

.